He who aspires to be a great poet must first become a little child. (Macaulay)
Büyük bi̇r şai̇r olmak i̇steyen ki̇şi̇ önce küçük bi̇r çocuk olmalıdır.

Wind playing love songs
Music for dancing leaves
Tree whispers goodbye
( 7 years )

Rüzgar aşk şarkıları çalıyor
Dans eden yapraklar için müzik
Ağaç fısıldıyor ” elveda ”
( 7 Yaş )

Orange ball of fire
Slowly swallowed by the sea
Away, far away
( 8 Years )

Ateşten portakal rengi top
Deniz yavaşça yutuyor
Uzakta, çok uzakta
( 8 yaş )

Angry winds blowing
Mother and child safely held
Strong yet tender tree
( 5 Years )

Rüzgar kızgınca gürlüyor
Anne ve çocuk güvenle tutundu
Kuvvetli ve şefkatli bir ağaç
( 5 Yaş )

In a flash of summer lightening
Through trees of the forests
I glimpsed water

( Masaoka Shiki / 1867 – 1902 )

Yazın şimşeğin flaşı
Ormandaki ağaçların arasından
Aniden su gördüm.

( Masaoka Shiki / 1867 – 1902 )

Gemliğe doğru
Denizi göreceksin
Sakın şaşırma

( Orhan Veli Kanık / 1914 – 1950 )

Deli eder insanı bu Dünya
Bu gece, bu yıldızlar, bu koku
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç

( Orhan Veli Kanık / 1914 – 1950 )

Two flies, so small
It’s a wonder they ever met
Mating on this rose

( Anonim )

İki sinek, o kadar küçük
Karşılaşmaları bir mucize
Bu gülün üzerinde sevişiyor.

( Anonim )

Life?        Butterfly
On swaying grass
That’s all… but exquisite

( Nishiyama Sōin / 1605 – 1682 )

Hayat?          Kelebek
Sallanan çim üzerinde
Hepsi bu… ama muhteşem

( Nishiyama Sōin / 1605 – 1682 )

Haiku, görme ve hissetmenin birleşimidir. Haiku’yu sanat formları arasında benzersiz kılan şey, bu görme-hissetmenin anında ve kendiliğinden deneyimlenebilmesi için tüm fikir ve betimleme detaylarının ortadan kaldırılmasıdır. Fotoğrafa özgü doğallık, kamerayı Haiku vizyonunu geliştirmede etkili bir araç haline getirir. Ancak Haiku’nun görülmesi kadar hissedilmesi de gerekir ve ancak böyle bir duygusal tepkinin nasıl uyandırılabileceğini keşfetmeye çalışarak şiirde olduğu kadar fotoğrafta da zor olan Haiku’nun peşine düşebiliriz.

Yolda bir tavşan

Hareketsiz, hazır

Korkusuz onurlu.

Sevimli bir ev sahibi bekliyor

Parlak saçlarından çevrilmiş

Berrak bir gülümsemesi.

Adsız bir yabancı eşyalarını

Topluyor, bir sığınağı arıyor

Hüzüne giden yolda.

Çimler hala o kadar yeşil

Komşular yok, ziyaretçiler yok

Ağaçların arasında çok yalnız beyaz bir ev.

Kazağı çok fazla büyük

Bakışları çok fazla sert, ama

Onun dudakları o kadar nefis.

Beyaz bankın boşluğunda
Kimse yok
Güllerin tadını çıkar.

Bir anahtar kaybolmuş ve unutulmuş

Görkemli bir holün kapısını

açabilirdi.

Az sonra garip bir kurbağacık gösterir

Bakir ormana giden basamakları.